अनुभव श्रृंखला
 |
आनन्द विष्ट |
जतिबेला अमेरिकाको न्यूयोर्कमा कोरोना संक्रमणको गति तीब्र थियो, त्यत्तिबेला कहिले काहिँ आफैंलाई सम्हाल्न गाह्रो भएको महसुश गर्थे । रातको बाह्र, एक बजे संक्रमित दिदीबहिनी, दाजुभाईका आफन्तले फोन गर्नुहुन्थ्यो । कहिलेकाहिँ बिरामीले नै रुँदै, कराउँदै फोन गर्नुहुन्थ्यो । ‘सास फेर्न सकेको छैन, छाति दुख्यो, टाउको दुख्यो, कहाँ जाने के गर्ने, आइदिनुप¥यो, सहयोग चाहियो’ भनेको सुन्दा निकै गाह्रो हुन्थ्यो । त्यस्तो अप्ठ्यारो परिस्थितिलाई आत्मबलले ढाकेर सहयोग गर्न तत्पर भएँ । धेरै पटक भावविहल भएको छु ।
जतिबेला व्यस्त अमेरिका चकमन्न थियो, कार्यालय, सपिङ सेन्टरहरू बन्द थिए, त्यसबेला हामी निरन्तर सहयोगमा जुट्यौं । अप्ठ्यारोमा परेका नेपाली र अन्यको सहयोगमा जुट्यौं । झण्डै दश साता, जतिबेला कोरोना संक्रमणको गति तीब्र थियो, त्यतिबेला हाम्रो खटाई र सहयोगी मनको अमेरिकी अफिर्सहरूले पनि निकै प्रसंशा गर्नुभयो । ‘नेपाली समुदाय आफ्नो समुदायको र अरूको सहयोगको लागि एकदमै सक्रिय हुने रहेछ भन्ने थाहा भयो’, भन्दै हुनुहुन्थ्यो उहाँहरू । एक जना नेपालीको कोरोनाको कारण घरमै मृत्यु भयो । शव उठाउन एक सातासम्म कोही आएनन् । त्यतिबेला म उहाँको घरमा पुगेको थियो । त्यो क्षण मेरो जीवनको अवस्मिरणीय क्षण बन्यो ।
विश्व नै कोरोना भाइरस (कोभिड—१९)को संक्रमणबाट गुज्रिरहेको छ । यसबाट अमेरिका अछुतो रहने कुरै भएन । विश्वको शक्तिशाली मुलुक अमेरिका पनि यो महामारीका कारण अप्ठ्यारोमा परेको छ । अमेरिकाको न्यूयोर्कको कुरा गरौं, जतिबेला संक्रमण उच्च बिन्दुमा पुगेको थियो, त्यसबखत यहाँ औषधि थिएन । मास्क, पञ्जा पाइँदैन थियो । यी सामग्रीको हाहाकार मच्चिएको थियो । मान्छेको जीवनमा नसोचेको धक्का लाग्यो । जीवनका योजनाहरू ठप्प भए । कल्पनै नगरेको ठूलो परिर्वतन देखियो ।
अस्पतालहरूले बिरामीलाई सेवा उपलब्ध गराउने सामाथ्र्य राख्दैथे । अत्यन्तै जटिल केश मात्रै अस्पतालमा पुग्थे । भेन्टिलेटरको सुविधा थिएन । वास्तवमा त्यतिबेलाको अवस्था सम्झँदा अभैm मन आत्तिन्छ । न्यूयोर्कको लागि अत्यावश्यक यी सामग्रीहरू हामीले अन्य राज्यहरूबाट मगायौं । यो अवस्था आउनुको पछाडि अमेरिकाका राष्ट्रपतिको ‘कोरोनो केही होइन’ भन्ने धारणा मुख्य कारण हो । कोरोना सामान्य हो भन्दै कोरोनासँग जुध्ने तयारी गरिएन । जसले गर्दा यहाँका जनता बढी पीडित भए ।
अमेरिकामा बस्दै आउनु भएका नेपाली मध्ये सबैभन्दा धेरै प्रभावित विद्यार्थी भाइबहिनी हुनुभयो । जो हप्ताको बीस घण्टा काम गरेर आफ्नो खर्च जुटाउँदै पढिरहनु भएको थियो, काम गर्ने ठाउँ बन्द भएपछि उहाँहरूको दिनचर्या प्रभावित भयो । जीविकोपार्जनमा नै समस्या भयो । त्यसैले हामीले विद्यार्थीलाई प्राथमिकतामा राखेर सहयोग ग¥यौं । हाम्रो सहयोगबाट चार सयभन्दा धेरै विद्यार्थी लाभान्वित हुनुभएको छ । विद्यार्थी बाहेक अन्य पाँच हजार भन्दा बढीलाई पनि सहयोग प्रदान गरेका छौं । यहाँको राम्रो पक्ष के हो भने, जो स्थायी रूपमा बसोबास गरिरहनु भएको छ, उहाँहरूलाई अमेरिकी सरकारले आम्दानी बराबरको बेरोजगार तलब उपलब्ध गराएको छ । अमेरिकी सरकारले चार चरणमा लकडाउन खोल्ने योजना बनाएको छ । अहिले पहिलो चरणको लकडाउन खुलेको छ । संक्रमितहरूलाई स्कुल, स्टेडियमलगायतका ठाउँमा क्वारेन्टिनको व्यवस्था गरी राखेकाले संक्रमण फैलन पाएन । त्यसपछि अवस्था सामान्य हुँदै गएको हो । अहिले मृत्युदर र संक्रमितको संख्या पनि घट्दै गएको छ ।
कसरी ग¥यौं सहयोग
प्रवासमा बस्दा किन राजनीतिक दलको भातृसंगठन आवश्यक प¥यो ? यो आलोचनात्मक प्रश्नलाई हामीले धेरै खेप्दै आइरहेका थियौं । तर, कोरोना महामारीको यो अवस्थामा सबैलाई के प्रष्ट भयो भने, अप्ठ्यारो पर्दा राजनीतिक दलहरू नै आवश्यक पर्ने रहेछन् । उनीहरूको सहयोग महत्वपूर्ण हुने रहेछ ।
कोरोना महामारीको यो संकटविरुद्ध जुट्न जातिय संघ संगठन, नेपाल कम्युनिस्ट पार्टीको यहाँ रहेको संगठनलगायत ४० भन्दा बढी संघ संगठनको सहभागितामा कोरोनाविरुद्ध सचेतना समूह गठन गरेका थियौं । मेरो संयोजकत्वमा गठित यो समूहले राजनीतिक, धार्मिक, जातियता भन्दा माथि उठेर कोरोनाबाट संक्रमित भएकालाई सहयोग ग¥यौं । पीसीआर मेसिनको अभावमा सुदुरपश्चिममा जुन रुपमा पीसिआर परीक्षण हुनुपर्ने हो, त्यो हुन सकेको छैन । सुदूरपश्चिमबाट रोजगारीका लागि भारत जानेको संख्या अत्यधिक छ । लकडाउनका कारण काम, व्यवसाय बन्द भएपछि नेपाल फर्कर्ने क्रम तीव्र छ । भारतबाट नेपाल फर्कर्नेको परीक्षण अत्यावश्यक छ, त्यसैले डडेलधुरामा रहने गरी पीसीआर मेसिन उपलब्ध गराउने तयारी गरिरहेका छौं । अन्य अवस्थामा हामी आफ्नो संस्थाको तर्फबाट सहयोग गरिरहेका हुन्छौं । कोरोना महामारीको यो संकटमा सबै एक भएर सहयोगको हात उठाउँदा, अप्ठ्यारोमा हामी एक हुन्छौं भन्ने सन्देश पनि प्रवाह भएको छ ।
सन् २०१५को भूकम्प, अन्य प्राकृतिक प्रकोपहरूमा पनि नेपाली जनसम्पर्क समितिले सहयोग गरिरहेको छ । शिक्षा, स्वास्थ्य जस्ता क्षेत्रमा हामीले नेपालमा निरन्तर सहयोग प्रदान गरिरहेका छौं । वास्तवमा नेपाली जनसम्पर्क समितिको उद्देश्य पनि अप्ठ्यारो पर्दा प्रवासबाट सहयोगको हात फैलाउँदै दुःखमा सहयोग गर्नु भन्ने हो । त्यसैगरी मानवअधिकार र लोकतन्त्रको संरक्षण र सम्बद्र्धनका लागि क्रियाशील हुुनु भन्ने पनि हो ।
विगत २२ वर्षदेखि अमेरिकाको न्यूयोर्कमा छु । अवसर खोज्ने क्रममा म डोटीबाट अमेरिका आएँ । मैले व्यक्तिगत रूपमा नेपाली कांग्रेस आकस्मिक राहत कोष डोटीमा एक सय ५१ हजार सहयोग गरेको छु ।
(बिष्ट नेपाली कांग्रेसको आमन्त्रित केन्द्रीय सदस्य हुन् ।)
No comments:
Post a Comment